🖊داستان بلند سیاهی 📎قسمت نوزدهم 📎 (نوشته ی ادمین)
- يكشنبه, ۱۵ تیر ۱۳۹۹، ۰۶:۲۴ ب.ظ
- ۰ نظر
- دشمن به ستون ما حمله کرد.. تعدادشان خیلی زیاد بود.
- فرمانده چی؟ حال نیکول خوبه؟
**
فرمانده نایت، تیر اوّل را پرتاب کرد و در پی او، دیگر سربازانی که پشت تپه کمین کرده بودند، تیر هایشان را پرتاب می کنند.
رو به رو لشکر سواره نظام نیکول بود که از حدود 100 سوار تشکیل می شد؛ اما فرمانده با 300 تیر انداز، آنها را دوره می کند.
تیراندازها روی بلندی تپه های اطراف از حمله ی مستقیم سواره نظام، در امان بودند.
نیکول، فرمان حمله می دهد؛ اما سواره نظام، گیج شده است و توانایی انتخاب بین حلقه ی محاصره را ندارد.
نیکول دست به کار می شود. نیزه اش را بالا می گیرد و به سمت محلّی که دیواره ی محاصره، در آنجا نازک تر است هجوم می برد. سواره نظام، به خودش می آید و به پشتیبانی از فرمانده، به همان سمت می تازد.
ناگهان در همان طرف، فرمانده نایت مانند خورشیدی به یک باره طلوع می کند؛ در حالی که کمان به دست دارد.
افراد فرمانده نایت کنار می روند. فرمانده چشم در چشم نیکول که در حال تاختن است، تیری در کمان می کشد... و رها می کند.
تیر هوا را می شکافد و به قلب نیکول می نشیند. شدت ضربه زیاد است و او به سمت چپ خم می شود؛ نیزه در دستش لق می خورد و ناگهان، نوکش به تخته سنگی گیر می کند و نیکول را با خود از اسب به پایین می کشد.
بعضی از سواره نظام دشمن جا می خورند اما بعضی دیگر، به طمع دست یافتن بر فرمانده نایت، بر سرعت خود می افزایند. شمشیرها و نیزه ها برای کشتن فرمانده بالا می رود. اما فرمانده به سرعت از پایین تپّه، سپری طولی را به دست می گیرد که سرتاسر بدنش را می پوشاند.
با اینکه کار خطرناکی است؛ اما نیم خیز می ماند و سپر را به عنوان آخرین راه نجات، به صورت اریب نگه می دارد.
از گوشه ی چشم، تیرهای خودی را می بیند که به سمت سواره نظام پرتاب می شود و صدای شکافتن زره آنها را با گوش خود، می شنود.
چند نیزه و ضربه ی شمشیر به سپر فولادی برخورد می کند اما ناگهان یک اسب روی سپر، پا می گذارد!!...
"ادامه دارد"
