📒درس نوشتار های کتاب راه و رسم طلبگی (دفتر دوم: هویت صنفی طلبه و معنای طلبگی)🗂 فیش چهارم 🗂

✍🏻 نویسنده: حجة الاسلام مصطفی عالم زاده نوری

🗂فیش چهارم 🗂

 💡طلبگی، فصل آموختن و پرورده شدن است. بدین ترتیب، روحانیت بدون طلبگی، یعنی انجام خدمت بدون آمادگی و آموزش و طلبگی بدون تعهّدِ خدمت یعنی فراهم آوردن، بدون بهره!

💡هر کس که طلبه می شود، به سازمان روحانیت شیعه وارد می شود و رسالت ها و وظایف آن را بر دوش می گیرد؛ اما در آغاز راه باید برای انجام وظایف صنفی خود، مدتی آموزش ببیند و آمادگی کسب کند و همین طور بهره های خود را افزایش دهد و با تخصّص، دانش و تجربه ی  بیشتر در میدان خدمت حضور پیدا کند.

💡فلسفه ی پیدایش روحانیت، برآورده ساختن نیازهای غیر مادّی بشر است؛ از جمله نیاز به وحی، دین و هدایت آسمانی.

💡عالمان دین، وارثان و جانشینان پیامبران هستند و متناظر با مسئولیت های آنان، 3 تکلیف بزرگ بر عهده دارند: (آیه 122 سوره ی توبه)

1) دریافت پیام خدا (نبوّت/ خبرگیری)(لِیَتفَقَّهُوا فِی الدِّین)
2) انتقال این پیام به مردم (رسالت/ ابلاغ)(وَلینذِروا قومَهُم)
3) اجرا و تحقّق بخشیدن به آن محتوا در سطح جامعه (امامت/ ولایت)(لَعلَّهُم یَحذَرون)